Feng Zhi (1905-1993), un dos poetas chineses máis importantes da poesía do século XX, foi considerado como o mellor sonetista do seu país. Non foi o único que cultivou esta composición poética en China, pero, sen ningunha dúbida, foi o que conseguiu a maior perfección, especialmente co seu libro Sonetos (1942), que presentamos con esta tradución por primeira vez en castelán.
Feng Zhi formouse como xermanista na Universidade de Beijing, sendo notables as súas traducións de literatura alemá, especialmente de poesía (Schiller, Heine, Goethe), que influíron fortemente entre os autores chineses. Eran os anos do "Movemento da Nova Cultura" e Feng Zhi escribiu e publicou entón moitos dos seus mellores poemas, recollidos en 1927 no seu libro "A canción de onte". Dous anos máis tarde publicou "Viaxe ao norte e outros", influído por "Terra baldía" de T. S. Eliot.
En 1930 viaxou a Alemaña, formándose nas universidades de Berlín e Heidelberg, onde foi alumno de Karl Jaspers e doutorouse en 1935 cunha tese sobre Novalis.
Ao volver a China obtivo un posto na Universidade Tongji de Shanghai, pero a Segunda Guerra Sino-xaponesa e a Mundial, fixéronlle exercer a docencia en Kunming, onde traduciu a Rilke, de quen os "Sonetos a Orfeo" o levaron a escribir os seus propios "Sonetos", publicados en 1942.
Volto a Beijing e á súa Universidade tras a guerra, tocoulle vivir a fundación da República Popular China (1949) e foi nomeado director do Instituto da Literatura Estranxeira na Academia Chinesa de Ciencias Sociais. En 1952 publicou a súa fundamental "Biografía de Du Fu", na que levaba anos traballando.
Na década 1966-1976 a "Gran Revolución Cultural" impediulle, como a tantos intelectuais, continuar coa súa actividade de docente e poeta, que recuperou, xa con máis de 70 anos, coa apertura cultural que veu a continuación, cando puido recobrar o seu prestixio como poeta e tradutor, que se mantivo vixente ata a súa morte en 1993 e que se mantén igualmente na actualidade.

3º-4º ESO

Formación Profesional